the disc is up

Hoi allemaal,

ben ik weer!.. Nu even een Nederlandse samenvatting van hetgeen ik hier beleeft heb via het officiele voorlichtingskanaal...

Welnu, na een weekje Baguio met Titia zit ik nu in Manila. En daar doe ik twee dingen: frisbeen en studeren en dan nog voornamelijk het eerste. Dit omdat het mij 1,5 uur kost om op het veld te komen, dan 2-4 uur een schijfje gooien, nahangen en weer 1,5 uur terug. Jullie begrijpen dat ik hier een dagtaak aan heb!..

Daar komt bij dat ik blijkbaar erg lekker speel, want ik word links en rechts uitgenodigd voor extra pick-ups. (Een pick-up is een wedstrijd die voor iedereen open staat. Er spelen dus geen 2 teams tegen elkaar, maar een verzameling mensen die 2 teams vormen.) Het gevolg: spierpijn, vooral dat sprinten ben ik na al dat blesureleed niet meer gewend... Maar het goede is dat mijn rug het houdt, dus ik ben zeer gelukkig hier...

Manila is een lelijke stad, maar de velden die ik hier check zijn de moeite waard. Eentje op de campus in een park, eentje midden in de stad tussen de wolkenkrabbers en een honkbalstadion en vandaag ga ik een nieuwe checken in het rijke gedeelte van Manila. Ik spoor die hotspots zo op, zeg ik...

De Filipijntjes zijn wat kleiner dan ik ben. Hun lange jongens zijn nog altijd een halve kop kleiner. Dus als ik een disc vanuit 3 meter uit de lucht pluk vinden ze dat heel wat. Helaas komt het niet bij die sufferds op dat ik een disc op die hoogte makkelijk vang, ze gooien die schijf zelden hoog!.. Zal wel iets met adaptie te maken hebben... ;)

Ik twijfel nog of ik morgen een massage moet nemen. Iets met "die worden mij hier iets te veel aangeboden"...

gdlck,

Mark

PS betreffende de foto's. Ik ben mijn kabeltje kwijt geraakt in Vigan. Dus ik dat hele #%^Q@%^ winkelcentrum afgegaan voor een nieuw kabeltje, maar die verkopen ze hier dus niet.
Belachelijk, dit winkelcentrum is echt enorm! Maar jullie zullen dus moeten wachten tot ik thuis ben, je m'excuse...