Ba... ba... ba... banjuka tu!

Mambo vipi, maar weer…
Het moet niet gekker worden hier, vandaag (gister) was echt een rare dag... We hebben net twee dorpen bestudeerd in Dumila en aangezien we klaar waren met deze ward, gingen we naar de volgende. Dus wij spraken af vanaf 9:00 te vertrekken voor ontbijt (een latertje, maar we hadden de krant van eergister besteld, omdat er een artikel in stond dat ons interesseerde. En die wordt pas om 9:30 geleverd). Ten eerste verslaap ik me en wordt pas om 8:30 wakker (ai, haasten... niet mijn sterkste punt). Maar dat ging ok, en om 9:45 stonden wij langs de kant van de weg, klaar om naar Berega te gaan. Berega ligt ongeveer 50km verderop, maar.... De enige bus die daar aankomt, is die die vanuit Gairo vertrekt. Gairo ligt ongeveer 100km van Dumila en de afstand Berega - Gairo is ook 50km. Een vervelende omweg lag dus in het vooruitzicht. En dat niet alleen, het was zeker dat er een bus naar Gairo langs zou komen, maar.... Wanneer??
Terwijl we staan te wachten, horen we dat er een shortcut is. We kunnen wel in Berega komen, zij het met 1 overstap. Poa! Terwijl we op de bus wachten, stopt er een auto die ons een lift wil geven (tegen betaling uiteraard). 15 minuten later zijn we bij onze overstap. Een gelach en gejoel als ik uitstap en naar mijn overstap loop, het is namelijk niet iedere dag dat een mzungu dit doet. Onze overstap is namelijk geen bus, maar een herenfiets! De enige openbaar vervoer verbinding van Berega aan deze kant zijn 4 jongens van mijn leeftijd met evenveel fietsen, die overigens ook van mijn leeftijd zijn. Voor Tshs. 1000,- mag je achterop en brengen zij je in een rotgang naar Berega. En ik heb echt een $^#&^$!-hekel aan achterop zitten! (Ben iets teveel een controlfreak om dan te relaxen, volgens Titia.) Zeker als de weg bestaat uit kuilen met stenen, en die gasten in volle vaart de heuvel af roetsjen, ai, ai, ai!.. Ik zou iets langzamer gefietst hebben, al helemaal met iemand achterop (met een grote rugzak), maar wie ben ik. Maar ok, even later stond ik veilig en wel voor het ward office, en ach, achteraf was het toch wel fun.. ;) En snel, we deden er nog geen half uur over!..
Berega was een deceptie. Eerst waren de WEO en zijn assistent er, toen kwam de VEO nog langs en 2 andere mannen. Geen idee wat ze er deden, behalve dan elkaar zoveel mogelijk vliegen afvangen en zichzelf zoveel mogelijk indekken. Bah, daar hadden we dus helemaal niets aan. Later nog met de VEO naar zijn office geweest, maar die gast was niet echt behulpzaam. Al met al hebben we dus amper resultaten uit Berega, en het begon zo goed!...
Data verzamelen is sowieso vervelend, vooral omdat mensen niet altijd even cooperatief zijn. Computers die gecrashed zijn (geen backup natuurlijk), mensen die nieuw zijn en dus niet weten waar de rapporten liggen, kasten die op slot zitten en de man met de sleutel is er natuurlijk niet, „nee, morgen is het er écht“ (niet dus) en meer van dat soort rotsmoezen waardoor je vermoedt dat ze je beetnemen, maar je kan niets bewijzen. Frustrerend, ik ben toch zeker geen agent van de FIOD? Ik ben ingehuurd om data te vergelijken, dát kan ik goed, maar als mensen mij niets willen geven, dan wordt het echt lastiger... Vooral omdat we geen stok hebben om mee te slaan (ook geen wortel om mee te lokken overigens), we zijn volkomen overgeleverd aan de goede wil van de WEO’s en VEO’s en die is dus niet altijd even goed...
Ik heb het hier best lastig mee. Ik heb er geen moeite mee om weg te zijn om nuttig werk te doen, maar als ik daarin gefrustreerd wordt... Tsja, dat doet de ratio waardering TZ/waardering NL geen goed natuurlijk... Vooral omdat Tanzania niet écht nieuw meer is. Ik wil niet zover gaan dat als je 1 ruraal dorpje gezien hebt, je ze allemaal gezien hebt. Maar ik heb er nu meer dan 20 gezien, dus ik denk dat ik een redelijk beeld heb... ;)
Ik bedoel, de stroom valt om 17:00 uit en ik ben verbaasd. Verbaasd dat dit pas de eerste keer is die dag! Dan wéét je dat je iets teveel gewend bent dat er geen stroom is.
Het stomme is dat ik doordat ik zo gewend ben meer omgangsfouten maak. Zo wees Thobias mij erop dat ik dingen aangaf met links (zéér onbeleefd) en begin ik zowaar woorden door elkaar te halen. Best lastig als je 5 vrienden (mskaji tano) besteld ipv 5 vlees-spiesjes (mskaki tano), haha... Vandaag extra opgelet dat ik dat soort dingen niet meer doe en inderdaad, ik gaf boeken door met rechts (hoewel die persoon links van mij zat) en ontbijt bestellen ging goed. Al keek de serveerster wel raar op toen ik 5 chapati en 2 thee bestelde (Thobias kwam later, die was zijn krant aan het halen).
In die krant stond een artikel, dat het met de financiele verslaggeving van (overheids)gelden zo slecht gesteld is. Ga weg!?... Maar toch wel even leuk om dat te lezen in een nationale krant, maar als ze 1 maandje gewacht hadden, hadden ze het ook uit ons rapport kunnen halen. Gelukkig krijgen mensen nu training daarin... Bueno!...
Vandaag hebben we het erover gehad, dat we toch een succes gaan maken van ons onderzoek, zelfs als ze ons zo tegenwerken (ze in brede zin van het woord). Ze krijgen ons niet zomaar klein! Alhoewel ik gister en vandaag een flinke dip had…

Verder heb ik een koutje opgelopen (maar die is nu voorbij). Ik zat namelijk in een dalladalla naar Morogoro en dat busje had geen ramen. Ik zat bij het gat en kon daar dus mooi mijn hoofd door steken. Voelde me een beetje een hond die zo’n krat op een fiets zit, maar leuk was het wel! Totdat het begon te regenen. Ai, ai, ai, ik was na 5 minuten zeiknat, en het heeft die dag niet gestopt met regenen. Het werd helemaal leuk toen de bus de asfaltweg/snelweg bereikte... In een nat pak met 80km per uur bij het raam, herstel, gat zitten, bbbbb f’isjes!... Gelukkig had ik die avond een guesthouse met warme douche (de enige die ik in Tanzania gehad heb). Goede timing!

Dan eindelijk de videos, die ik al zo lang wil plaatsen. Ik vergeet telkens om ze op mijn USB te zetten. Op eentje zie je een dorpsfeest in vollge gang. Volgens mij heb ik al over dit feest verteld. Mensen dansen op ’Banjuka tu’... Banjuka tu betekent zoveel als ’feest, laat je gewoon helemaal gaan’. Een beetje als ’ons’ rampeneren dus... ;) Let op de stofwolk die ontstaat door het dansen, haha... De tweede video is speciaal voor Rob. Ook een impressie van het feest, maar dan zie je mij een box geven aan het begin.

baadaye