Mambo Vipi...?
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Mark
25 September 2007 | Tanzania, Dar es Salaam
Mambo vipi?
Thobias heeft dit bericht gepost terwijl ik hier in Kibaoni zit... Ik zei toch dat hij best slim was...
Helaas, we hadden gehoopt dat we hier down under internet zouden hebben. Thobias heeft hiervoor namelijk een of ander apparaat mee (een telefoon met antenne) die hij kan verbinden met zijn laptop. Maar helaas, het werkt hier niet, de provider is hier niet gevestigd, aaaargh!!
Maargoed hoe is het hier? Momenteel hang ik rond in het gebied Ifakara, meer preciezer in het dorpje Kibaoni. Twee grote zandwegen met kuilen en aan weerszijden huisjes, een hoop stof, 3 eettentjes annex bars, wat winkeltjes (kleding, beltegoed, veel van hetzelfde en ze hebben gemeenschappelijk dat ze lage startup costs hebben) en dan heb je het wel zo’n beetje... Wat ook opmerkelijk is: iedereen fietst hier! En aan de verkeerde kant van de weg (rechts), maar dat komt omdat je alleen daar fietst waar de weg zonder kuilen is. Maar het grote aantal fietsen verbaasd me, het lijkt Amsterdam wel. Ik denk dat het een goed teken is, want een fietst kost toch zo’n Tsh. 75.000-85.000 dus dit betekent dat de mensen toch iets te besteden hebben. Wij hebben ook fietsen gehuurd en hebben zo de omgeving verkend (en de fitness challenge gedaan)...
Dinsdag 18 september kwam ik hier aan na een 5 uur durende busrit vanuit Morogoro. Die busrit was geweldig. De chauffeur was redelijk roekeloos, met inhaalmanouvres die ik alleen uit zou voeren in racegames, niet in het echt. Het leuke was dat de route door het Mikumi national park ging (het enige stukje asfalt tijdens de hele rit, o zoete ironie!) dus ik heb al olifanten, giraffen, antilopen (jup, ze stonden stil) en bavianen gezien...
Donderdag hadden we een gesprek met de District Executive Director, zeg maar de baas van Kilombero. Het was erg interessant, ze was heel aardig en behulpzaam en waarschuwde ons dat 75% van de dingen die de mensen hier zeggen niet waar is. Nou, dat is hoopgevend...
Die middag ben ik goed ziek geworden van de ugali na kuku. Na 150 situps hield mijn maag het niet meer. Ik zal jullie de details besparen, laten we het erop houden dat ik eerst 14 uur boven de wc gehangen heb, toen 14 uur op bed gelegen heb en vervolgens 14 uur niet in staat was om iet te doen behalve tv kijken (ieder hotel, zelfs de goedkoopste heeft een tv met 5 zenders)... maargoed ik heb het overleefd, en nu gaan we verder met het onderzoek.
Thobias heeft dit bericht gepost terwijl ik hier in Kibaoni zit... Ik zei toch dat hij best slim was...
Helaas, we hadden gehoopt dat we hier down under internet zouden hebben. Thobias heeft hiervoor namelijk een of ander apparaat mee (een telefoon met antenne) die hij kan verbinden met zijn laptop. Maar helaas, het werkt hier niet, de provider is hier niet gevestigd, aaaargh!!
Maargoed hoe is het hier? Momenteel hang ik rond in het gebied Ifakara, meer preciezer in het dorpje Kibaoni. Twee grote zandwegen met kuilen en aan weerszijden huisjes, een hoop stof, 3 eettentjes annex bars, wat winkeltjes (kleding, beltegoed, veel van hetzelfde en ze hebben gemeenschappelijk dat ze lage startup costs hebben) en dan heb je het wel zo’n beetje... Wat ook opmerkelijk is: iedereen fietst hier! En aan de verkeerde kant van de weg (rechts), maar dat komt omdat je alleen daar fietst waar de weg zonder kuilen is. Maar het grote aantal fietsen verbaasd me, het lijkt Amsterdam wel. Ik denk dat het een goed teken is, want een fietst kost toch zo’n Tsh. 75.000-85.000 dus dit betekent dat de mensen toch iets te besteden hebben. Wij hebben ook fietsen gehuurd en hebben zo de omgeving verkend (en de fitness challenge gedaan)...
Dinsdag 18 september kwam ik hier aan na een 5 uur durende busrit vanuit Morogoro. Die busrit was geweldig. De chauffeur was redelijk roekeloos, met inhaalmanouvres die ik alleen uit zou voeren in racegames, niet in het echt. Het leuke was dat de route door het Mikumi national park ging (het enige stukje asfalt tijdens de hele rit, o zoete ironie!) dus ik heb al olifanten, giraffen, antilopen (jup, ze stonden stil) en bavianen gezien...
Donderdag hadden we een gesprek met de District Executive Director, zeg maar de baas van Kilombero. Het was erg interessant, ze was heel aardig en behulpzaam en waarschuwde ons dat 75% van de dingen die de mensen hier zeggen niet waar is. Nou, dat is hoopgevend...
Die middag ben ik goed ziek geworden van de ugali na kuku. Na 150 situps hield mijn maag het niet meer. Ik zal jullie de details besparen, laten we het erop houden dat ik eerst 14 uur boven de wc gehangen heb, toen 14 uur op bed gelegen heb en vervolgens 14 uur niet in staat was om iet te doen behalve tv kijken (ieder hotel, zelfs de goedkoopste heeft een tv met 5 zenders)... maargoed ik heb het overleefd, en nu gaan we verder met het onderzoek.
-
25 September 2007 - 22:45
Christiaan:
Cool om te lezen wat je allemaal meemaakt. Hoop dat je intussen weer helemaal ok bent.
Cheers! -
25 September 2007 - 23:24
Katinka:
Hoi Mark,
even een heel kort berichtje. Wat cool dat oma trouwens iets op je site heeft getypt. Wat is het toch een wereld-oma :).
Maar je diploma is , neem ik aan, goed aangekomen?
Verder moet ik je de groeten van opa en oma Kattenberg doen. Ze vragen veel naar je, waar je nu woont, hoe het gaat en waar je dan nu zit :). Nou en ga dat ze maar eens uitleggen :). Ze waren heel erg blij met je kaartje, iedereen die langs komt, krijgt hem natuurlijk te zien :D.
Nou ik ga slapen.
Liefs Katink
-
26 September 2007 - 07:31
Joris:
Leuk verhaal, maar ben je nu uitgeschakeld voor de fitness-challenge?
Ik ben trouwens toegelaten tot de master rechten...
Wat een lieve knipoog al niet vermag in deze wereld.
Ben jij trouwens de enige blanke daar? -
26 September 2007 - 10:27
VJ/Rogier:
Gelukkig ben je nu beter! Nog in de FC?
Het is hier enorm druk met het lustrum (je hoort later alle details).
Er gaan 's avonds zeker 130 mensen komen!
Ik spreek je in ieder geval op 20 oktober. ;) -
30 September 2007 - 12:25
Harm:
Hoi kerel,
Gisteren middag om half 5 weer thuis na 3 weken Vietnam. Het was geweldig. Bij jouw zijn er veel fietsen, in Hanoi en Saigon (tegenwoordig Ho Chi Minh City) barst het van de brommers. In HCMC 3 miljoen op 500.000 auto's. Chaos, chaos, ongelooflijk. Oversteken als voetganger gaat prima, als je maar blijft lopen. Als ze op een kruispunt linksaf willen snijden ze de bocht af, rijden al omkijkend tegen het verkeer in en als er een gaatje is aan de rechter kant steken ze over. Je weet niet wat je ziet, en niemand vertrekt een spier, geweldig. En allemaal toeteren, niet om de ander opzij te laten gaan, maar om te melden dat hij (of zij) niet van z'n lijn moet wijken, want inhalen gaat rechts en links. En wat ze allemaal vervoeren op die brommers, nou eigenlijk alles, kippen, varkens, meubilair, 6 kratten bier, ruiten, ladders, zeg het maar. In Hanoi zagen we 's morgens in de spits een bromfietser die 2 platen triplex vervoerde (244 x 122 cm) dwars op z'n zadel en scheuren maar. Ik las dat je bavianen hebt gezien, nou wij hebben er een geconsumeerd. (klein stukje maar hoor) We waren op een homestay (= overnachten bij locals) en de dochter des huizes liep daar rond met een pleister op haar kin. Wij dachten dat ze was uitgeschoten tijdens het bijwerken van haar bikini-line. Nee dus, ze had een haal gekregen van de aap. Gevolg... aap in de pan. Nou jongen, ik ga weer verder met opruimen van de vakantie-zooi. Groetjes en een knuffel van ons. -
01 Oktober 2007 - 08:37
Mark:
Rectificatie: het dorpje heet Ifakara. en ik heb er een internetcafe ontdekt...:)
Pfff, er is wel meer nodig dan een goede voedselvergiftiging om mij uit te schakelen voor de fc! Al moest ik tijdens de sessie op donderdag wel 2 keer overgeven... :D
Jup, ik ben de enige blanke hier. Sta bekend hier als 'mr. Chwari'
Mijn diploma is veilig aangekomen, asante sana!
-
01 Oktober 2007 - 09:22
Hadassa:
Hee Wayne,
Leuk al die berichten hier, blijven we toch nog een beetje op de hoogte.
Heel veel plezier, werkse, en niet meer ziek worden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
